Η ΦΩΤΟ ΑΠΟ ΕΔΩ

ΨΗΦΙΣΤΗΚΕ ΣΤΙΣ 26/5/2022 Ο ΠΡΩΤΟΣ ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ ΜΑΣ ΠΟΥ ΑΝ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΟΤΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑΣ ΣΕ - 1,5 C ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΟΒΙΟΜΗΧΑΝΩΝ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ
ΟΙ ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΤΕΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΕΠΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ ΤΟ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ

Ι. Γενικές παρατηρήσεις

Το υπό συζήτηση και ψήφιση νοµοσχέδιο αφορά τη θέσπιση νοµοθετικού πλαισίου για την προσαρµογή της χώρας µας στην κλιµατική αλλαγή.
Όπως διαµορφώθηκε κατά την επεξεργασία του από τη Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εµπορίου και την Ειδική Μόνιµη Επιτροπή Προστασίας Περιβάλλοντος, διαρθρώνεται σε επτά (7) Κεφάλαια (Α΄ - Ζ΄) και αποτελείται από τριάντα επτά (37) άρθρα.
Α. Κατά την Αιτιολογική Έκθεση, που περιλαµβάνεται στην Ανάλυση Συνεπειών Ρύθµισης (σελ. 45), «[µ]ε το προτεινόµενο σχέδιο νόµου θεσπίζεται πλαίσιο για την προσαρµογή στην κλιµατική αλλαγή και τον σταδιακό µετριασµό των ανθρωπογενών εκποµπών αερίων του θερµοκηπίου, για την επίτευξη κλιµατικής ουδετερότητας, έως το 2050, προκειµένου να περιοριστεί η αύξηση της θερµοκρασίας, κατά ένα κόµµα πέντε βαθµούς κελσίου (1,5°C), πάνω από τα προβιοµηχανικά επίπεδα, σε εφαρµογή της Συµφωνίας των Παρισίων, η οποία κυρώθηκε µε τον ν. 4426/2016 (Α΄ 187) και του στόχου κλιµατικής ουδετερότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.), ως το 2050, του Κανονισµού (ΕΕ) 2021/1119 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συµβουλίου, της 30ής Ιουνίου 2021 «για τη θέσπιση πλαισίου µε στόχο την επίτευξη κλιµατικής ουδετερότητας και για την τροποποίηση των κανονισµών (ΕΚ) αριθ. 401/2009 και (ΕΕ) 2018/1999» (L 243). Για την επίτευξη του ανωτέρω στόχου προβλέπονται οι ενδιάµεσοι στόχοι µετριασµού των εκποµπών αερίων του θερµοκηπίου για το 2030 και το 2040, σύστηµα παρακολούθησης, αξιολόγησης και επαναρρύθµισης, µέσω του µηχανισµού κατάρτισης προϋπολογισµών άνθρακα για τους βασικούς τοµείς της οικονοµίας, δείκτες παρακολούθησης της σχετικής προόδου, διαδικασίες αξιολόγησης της προόδου, αναπροσαρµογής των στόχων και λήψης πρόσθετων µέτρων και οι βασικοί άξονες πολιτικής οι οποίοι λαµβάνονται υπόψιν και δύνανται να εξειδικεύονται στο Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίµα (ΕΣΕΚ)».

Β. Οι έντονες επιπτώσεις της κλιµατικής αλλαγής γίνονται πλέον ιδιαίτερα αισθητές, επηρεάζοντας, λόγω την αύξησης της θερµοκρασίας, των ακραίων καιρικών φαινοµένων και της ανόδου της στάθµης των θαλασσών, το περιβάλλον, την οικονοµία και την ποιότητα ζωής των ανθρώπων. Αν και η ανάγκη της διεθνούς συνεργασίας για την προστασία του περιβάλλοντος είχε εκφρασθεί ήδη από τη Διάσκεψη των Ηνωµένων Εθνών για το Ανθρώπινο Περιβάλλον (Στοκχόλµη, 5-16 Ιουνίου 1972), το φαινόµενο της κλιµατικής αλλαγής απασχόλησε εντονότερα τη Συνδιάσκεψη των Ηνωµένων Εθνών για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη (3-14 Ιουνίου 1992) στο Ρίο ντε Τζανέιρο, στο πλαίσιο της οποίας υπεγράφη η Σύµβαση-Πλαίσιο των Ηνωµένων Εθνών για την Κλιµατική Αλλαγή (United Nations Framework Convention on Climate Change - UNFCCC), µε στόχο τη σταθεροποίηση των συγκεντρώσεων αερίων του θερµοκηπίου στη γήινη ατµόσφαιρα.
Η Σύµβαση έθεσε ένα αρχικό πλαίσιο για τη διαχείριση της κλιµατικής αλλαγής, προσδιορίζοντας παράλληλα τις γενικές αρχές και τη διαδικασία για την εξειδίκευσή του στο µέλλον, κατά τις τακτικές συνόδους των συµβαλλοµένων σε αυτή µερών. Αυτό συνέβη για πρώτη φορά κατά την τρίτη σύνοδο, µε το Πρωτόκολλο του Κιότο, που υπεγράφη την 11η Δεκεµβρίου 1997. Τα υπογράφοντα το Πρωτόκολλο κράτη δεσµεύθηκαν να ελαττώσουν τις εκποµπές αερίων του θερµοκηπίου κατά την περίοδο 2008-2012, κατά ένα συγκεκριµένο ποσοστό σε σχέση µε τις εκποµπές του έτους 1990 (ή, για ορισµένα αέρια, του έτους 1995). Το ποσοστό αυτό δεν είναι το ίδιο για όλα τα συµβαλλόµενα µέρη, επειδή το Πρωτόκολλο του Κιότο, στο πρότυπο της UNFCCC, αποδέχεται την αρχή των κοινών, αλλά διαφοροποιηµένων ευθυνών των κρατών (αναγνωρίζει, δηλαδή, ότι κάποια κράτη, τα λεγόµενα «ανεπτυγµένα», ευθύνονται σε µεγαλύτερο, και κάποια άλλα, τα λεγόµενα «αναπτυσσόµενα», σε µικρότερο βαθµό για τις υψηλές εκποµπές αερίων του θερµοκηπίου στην ατµόσφαιρα), και λαµβάνει υπόψη τις προτεραιότητές τους, εθνικές και περιφερειακές, τους στόχους τους και τις επικρατούσες στο εσωτερικό τους συνθήκες.

Το Πρωτόκολλο του Κιότο, η ισχύς του οποίου είχε παραταθεί έως το 2020, αντικαταστάθηκε από τη Συµφωνία των Παρισίων, η οποία επετεύχθη κατά την εικοστή πρώτη σύνοδο των συµβαλλοµένων στην UNFCCC µερών, τον Δεκέµβριο του 2015, στο Παρίσι (http://unfccc.int/resource/docs/ 2015/cop21/eng/l09.pdf). Βασικός στόχος της Συµφωνίας των Παρισίων είναι η διατήρηση της αύξησης της µέσης θερµοκρασίας του πλανήτη κάτω από τους 2 °C σε σχέση µε τα προβιοµηχανικά επίπεδα, και η συνέχιση των προσπαθειών για τον περιορισµό της αύξησης της θερµοκρασίας σε 1,5 °C σε σχέση µε τα προβιοµηχανικά επίπεδα, δεδοµένου ότι η επίτευξη του στόχου αυτού θα µειώσει σηµαντικά τους κινδύνους και τις επιπτώσεις της κλιµατικής αλλαγής. Στόχοι της Συµφωνίας είναι, επίσης, η αύξηση της ικανότητας προσαρµογής στις δυσµενείς επιπτώσεις της κλιµατικής αλλαγής, η ενίσχυση της ανθεκτικότητας στην κλιµατική αλλαγή και η ανάπτυξη χαµηλών εκποµπών αερίων θερµοκηπίου, µε τρόπο που δεν απειλεί την παραγωγή τροφίµων, καθώς και η προσπάθεια να καταστούν οι χρηµατοδοτικές ροές συµβατές µε την κατεύθυνση της ανάπτυξης χαµηλών εκποµπών αερίου θερµοκηπίου και της ανθεκτικότητας στην κλιµατική αλλαγή.
Οι αναγκαίες για την επίτευξη του ανωτέρω παγκόσµιου στόχου συνεισφορές καθορίζονται ανά πενταετία, αρχής γενοµένης από το 2020, από κάθε κράτος χωριστά. Με τη σταδιακή βελτίωση της ικανότητας προσαρµογής τους στα νέα δεδοµένα, τα κράτη αναµένεται να καθορίζουν όλο και πιο φιλόδοξες συνεισφορές. Όπως και το Πρωτόκολλο του Κιότο, η Συµφωνία των Παρισίων διέπεται από την αρχή των κοινών, αλλά διαφοροποιηµένων ευθυνών των κρατών, µε συνέπεια, τα ανεπτυγµένα κράτη να καλούνται να καθορίσουν τις πλέον γενναίες εθνικές συνεισφορές και να παρέχουν οικονοµική βοήθεια στα αναπτυσσόµενα κράτη, ώστε να καταστεί δυνατός ο µετριασµός των εκποµπών αερίων του θερµοκηπίου και από αυτά. Η Συµφωνία των Παρισίων καθιέρωσε, επίσης, τον «παγκόσµιο απολογισµό», έναν µηχανισµό για την αξιολόγηση της συλλογικής προόδου όσον αφορά την επίτευξη των στόχων της Συµφωνίας, µε πρώτη αξιολόγηση το 2023, τα αποτελέσµατα της οποίας θα συνεκτιµώνται κατά τον υπολογισµό των νέων εθνικών συνεισφορών των µερών (βλ., σχετικά, «Το νέο ευρωπαϊκό νοµοθέτηµα για το κλίµα: Πλαίσιο υιοθέτησης και κυριότερες ρυθµίσεις», Δηµοσθένη Λέντζη, Αντιγόνη-Αικατερίνη Τσάκωνα, ΠερΔικ, 1/2022, σελ. 10-16). Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), η κλιµατική πολιτική της οποίας είναι πλήρως εναρµονισµένη µε αυτή του ΟΗΕ και στη διαµόρφωση της οποίας συµβάλλει, υπέγραψε από κοινού µε τα κράτη µέλη της, τη Συµφωνία των Παρισίων και, στη συνέχεια, την επικύρωσε µε την Απόφαση 2016/1841 του Συµβουλίου, της 5ης Οκτωβρίου 2016. Εν συνεχεία, στο πλαίσιο των υποχρεώσεων που πηγάζουν από αυτή, εξέδωσε τον Κανονισµό (ΕΕ) 2018/842 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συµβουλίου, της 30ής Μαΐου 2018, «σχετικά µε τις δεσµευτικές ετήσιες µειώσεις των εκποµπών αερίων θερµοκηπίου από τα κράτη µέλη από το 2021 έως το 2030, στο πλαίσιο της συµβολής στη δράση για το κλίµα για την τήρηση των δεσµεύσεων που απορρέουν από τη συµφωνία του Παρισιού και για την τροποποίηση του κανονισµού (ΕΕ) αριθ. 525/2013», διά του οποίου καθορίσθηκε η δεσµευτική ετήσια µείωση των εκποµπών αερίων του θερµοκηπίου από τα κράτη µέλη για την περίοδο των ετών 2021-2030. Την 11η Δεκεµβρίου 2019, στο πνεύµα της Συµφωνίας των Παρισίων, η Ευρωπαϊκή Ένωση παρουσίασε την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συµφωνία (European Green Deal) για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους πολίτες της (Ανακοίνωση της Επιτροπής «Η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συµφωνία, 11.12.2019, COM(2019) 640 final) σχετικά µε τη µακροπρόθεσµη στρατηγική της για την αντιµετώπιση της κλιµατικής κρίσης έως το 2050. Πρόκειται για µία νέα αναπτυξιακή στρατηγική, που αποσκοπεί στον µετασχηµατισµό της ΕΕ σε δίκαιη και ευηµερούσα κοινωνία, µε σύγχρονη, αποδοτική, ως προς την χρήση των πόρων, και ανταγωνιστική οικονοµία µηδενικών καθαρών εκποµπών αερίων του θερµοκηπίου, µε ορίζοντα το έτος 2050, στην οποία η οικονοµική ανάπτυξη είναι αποσυνδεδεµένη από τη χρήση πόρων.
Η Συµφωνία περιλαµβάνει µία δέσµη πολιτικών πρωτοβουλιών, προκειµένου να καταστεί η Ευρώπη η πρώτη κλιµατικά ουδέτερη ήπειρος µέχρι το έτος 2050. Η αποτελεσµατική επιδίωξη του στόχου αυτού προϋποθέτει ένα σύστηµα δράσης και παρεµβάσεων, το οποίο αποβλέπει στην ενίσχυση της αποδοτικής χρήσης των πόρων για τη µετάβαση σε καθαρή, κυκλική οικονοµία, στην αποκατάσταση της βιοποικιλότητας και στη µείωση της ρύπανσης.

Πέραν του ανωτέρω βασικού στόχου της επίτευξης της κλιµατικής ουδετερότητας έως το έτος 2050, η Πράσινη Συµφωνία περιλαµβάνει αρκετούς επιµέρους στόχους που αφορούν ζωτικούς τοµείς, όπως το περιβάλλον και οι ωκεανοί, η βιοποικιλότητα, η αγροτική παραγωγή, ο σχεδιασµός δίκαιου, υγιεινού και φιλικού προς το περιβάλλον συστήµατος τροφίµων, η ενέργεια, το κλίµα, οι µεταφορές, η οικοδόµηση και ανακαίνιση κτηρίων, η βιοµηχανία, ο τουρισµός και η περιφερειακή ανάπτυξη, η έρευνα και η καινοτοµία. Η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συµφωνία αποσκοπεί, επίσης, στην προστασία, τη διατήρηση και την ενίσχυση του φυσικού κεφαλαίου της Ένωσης, καθώς και στην προστασία της υγείας και της ευηµερίας των πολιτών από κινδύνους και επιπτώσεις που σχετίζονται µε το περιβάλλον, µε δίκαιο τρόπο και χωρίς αποκλεισµούς. Περαιτέρω, στο κείµενό της γίνεται αναφορά στην ανάγκη «πράσινων» επενδύσεων και στα διαθέσιµα εργαλεία χρηµατοδότησης, καθώς και στη δηµιουργία µηχανισµού δίκαιης µετάβασης για τη διασφάλιση της στήριξης των ευάλωτων οµάδων, οι οποίες είναι περισσότερο εκτεθειµένες στις επιβλαβείς επιπτώσεις της κλιµατικής αλλαγής και της υποβάθµισης του λοντος, καθώς και των περιφερειών της ΕΕ και των τοµέων που επηρεάζονται περισσότερο από τη µετάβαση, λόγω της εξάρτησής τους από τα ορυκτά καύσιµα ή από διαδικασίες υψηλής έντασης άνθρακα.

Την 29η Ιουλίου 2021 τέθηκε σε ισχύ ο Κανονισµός 2021/1119 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συµβουλίου, της 30ής Ιουνίου 2021, «για τη θέσπιση πλαισίου µε στόχο την επίτευξη κλιµατικής ουδετερότητας και για την τροποποίηση των Κανονισµών (ΕΚ) αριθ. 401/2009 και (ΕΕ) 2018/1999 («ευρωπαϊκό νοµοθέτηµα για το κλίµα»)», ο οποίος αποτελεί τη βασική πράξη εφαρµογής της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συµφωνίας για την αντιµετώπιση της κλιµατικής αλλαγής, καθώς χαράσσει την πορεία προς την επίτευξη των περιβαλλοντικών στόχων της, εγκαθιδρύει µηχανισµούς τακτικής αξιολόγησης της προόδου που θα σηµειώνεται κατά τη διάρκεια της πορείας αυτής, και προβλέπει δικλείδες ασφαλείας, οι οποίες θα ενεργοποιούνται εφόσον η πρόοδος αποδειχθεί ανεπαρκής.

Με τις διατάξεις του Κανονισµού, η επίτευξη κλιµατικής ουδετερότητας µέχρι το έτος 2050 καθίσταται ρητός και νοµικά δεσµευτικός στόχος σε άµεση συνάρτηση προς τις διεθνείς δεσµεύσεις για το κλίµα. Κύριος στόχος του Κανονισµού είναι οι εκποµπές και οι απορροφήσεις των αερίων του θερµοκηπίου εντός της Ένωσης να ισοσκελισθούν το αργότερο µέχρι το έτος 2050, ώστε οι καθαρές εκποµπές να είναι πλέον µηδενικές, ενώ, εν συνεχεία, η Ένωση θα επιδιώξει την επίτευξη αρνητικών εκποµπών (άρθρο 2 παρ. 1 του Κανονισµού).

Επίσης, προκειµένου να επιτευχθεί ο στόχος για κλιµατική ουδετερότητα έως το έτος 2050, τίθεται ως ενδιάµεσος δεσµευτικός κλιµατικός στόχος της Ένωσης για το έτος 2030 η εγχώρια µείωση των καθαρών εκποµπών αερίων του θερµοκηπίου (εκποµπές µετά την αφαίρεση των απορροφήσεων) κατά τουλάχιστον 55 % σε σύγκριση µε τα επίπεδα του έτους 1990 (άρθρο 4 παρ. 1 του Κανονισµού).

Επίσης, προβλέπεται ότι ο ενδιάµεσος κλιµατικός στόχος της Ένωσης για το 2040 θα καθορισθεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συµβούλιο κατόπιν πρότασης της Επιτροπής, που θα υποβληθεί εντός έξι (6) µηνών από τον πρώτο «παγκόσµιο απολογισµό», ο οποίος προβλέπεται στη Συµφωνία των Παρισίων, λαµβανοµένων υπόψη των αποτελεσµάτων του παγκόσµιου απολογισµού και των συµπερασµάτων των αξιολογήσεων της προόδου και των µέτρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και των εθνικών µέτρων που αναφέρονται στα άρθρα 6 και 7 του Κανονισµού, βάσει των παραγόντων αξιολόγησης που ορίζονται στο άρθρο 4 παρ. 5 του Κανονισµού (άρθρο 4 παρ. 3 και 4 του Κανονισµού). Περαιτέρω, ορίζεται ότι τα κράτη µέλη και η Ένωση πρέπει να βελτιώσουν την προσαρµοστική τους ικανότητα, να ενισχύσουν την ανθεκτικότητα και να µειώσουν την ευπάθεια στην κλιµατική αλλαγή, όπως προβλέπεται στο άρθρο 7 της Συµφωνίας των Παρισίων (άρθρο 5 παρ. 1 του Κανονισµού). Τα κράτη µέλη θεσπίζουν και εφαρµόζουν εθνική στρατηγική και σχέδια προσαρµογής λαµβάνοντας υπόψη τη στρατηγική της ΕΕ για την προσαρµογή στην κλιµατική αλλαγή. Στην εθνική στρατηγική προσαρµογής τους, τα κράτη µέλη λαµβάνουν υπόψη την ιδιαίτερη ευπάθεια των οικείων τοµέων, όπως, µεταξύ άλλων, των γεωργικών, υδατικών και επισιτιστικών συστηµάτων, καθώς και την επισιτιστική ασφάλεια, και προωθούν λύσεις που βασίζονται στην ανάγκη προστασίας της φύσης και των οικοσυστηµάτων (άρθρο 5 παρ. 3 και 4). Τα κράτη µέλη επικαιροποιούν τακτικά τη στρατηγική τους και περιλαµβάνουν τις σχετικές επικαιροποιηµένες πληροφορίες στις εκθέσεις τους που υποβάλλονται δυνάµει του άρθρου 19 παράγραφος 1 του Κανονισµού (ΕΕ) 2018/1999. Η προσπάθεια επίτευξης των στόχων για κλιµατική ουδετερότητα και προσαρµογή στις συνέπειες της κλιµατικής αλλαγής θα οδηγήσουν την ΕΕ και τα κράτη µέλη στην προσαρµογή της νοµοθεσίας τους. Σε κάθε περίπτωση, οι µέλλουσες δράσεις της ΕΕ και των κρατών µελών οφείλουν, εκτός από το να είναι συνεκτικές, να χαρακτηρίζονται από πνεύµα δικαιοσύνης και αλληλεγγύης, ιδίως προς όσες περιφέρειες και προς όσους επαγγελµατικούς κλάδους κληθούν να υποβληθούν σε µεγαλύτερες θυσίες, και να διέπονται από την αρχή της προφύλαξης και την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει», που κατοχυρώνονται στο άρθρο 191 παρ. 2 ΣΛΕΕ, καθώς και από τις αρχές «προτεραιότητα στην ενεργειακή απόδοση» και «µη βλάπτειν» (Προοίµιο του Κανονισµού, σκέψη 9). Επίσης, ο Κανονισµός θεσπίζει µηχανισµούς αξιολόγησης της προόδου της πορείας προς την κλιµατική ουδετερότητα και επανεξέτασης των µέτρων που έχουν ληφθεί τόσο σε επίπεδο ΕΕ όσο και σε επίπεδο κρατών µελών για την επίτευξη του ως άνω στόχου, αλλά και για την επίτευξη του στόχου της προσαρµογής στην κλιµατική αλλαγή. Αρµόδια για τη διενέργεια της αξιολόγησης και της επανεξέτασης ορίζεται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (άρθρα 6-8 του Κανονισµού).
Η αξιολόγηση και η επανεξέταση θα διενεργούνται κάθε πενταετία, αρχής γενοµένης από τον Σεπτέµβριο του 2023. Εάν η Επιτροπή διαπιστώσει, βάσει των ανωτέρω αξιολογήσεων, ότι τα µέτρα ενός κράτους µέλους δεν συνάδουν µε έναν από τους ανωτέρω στόχους (ή µε αµφότερους), µπορεί να απευθύνει στο κράτος µέλος αυτό συστάσεις. Όταν η Επιτροπή κάνει χρήση αυτής της δυνατότητας, το κράτος µέλος υποχρεούται, εντός προθεσµίας έξι (6) µηνών, να κοινοποιήσει στην Επιτροπή τον τρόπο µε τον οποίο σκοπεύει να συµµορφωθεί µε τις συστάσεις ή το σκεπτικό βάσει του οποίου αποφάσισε να µην τις λάβει υπόψη. Εν συνεχεία, στο άρθρο 9 του Κανονισµού προβλέπεται διαδικασία διαβούλευσης της Επιτροπής µε όλα τα ενδιαφερόµενα µέρη, χωρίς αποκλεισµούς, µε πρόσβαση για όλους, σε όλα τα επίπεδα, συµπεριλαµβανοµένων του εθνικού, του περιφερειακού και του τοπικού επιπέδου, καθώς και για τους κοινωνικούς εταίρους, την ακαδηµαϊκή κοινότητα, την επιχειρηµατική κοινότητα, τους πολίτες και την κοινωνία των πολιτών, για τον προσδιορισµό δράσεων που συµβάλλουν στην επίτευξη των στόχων του Κανονισµού. Τον Ιούλιο του 2021 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρουσίασε τη δέσµη νοµοθετικών πρωτοβουλιών «Fit for 55» [Ανακοίνωση της Επιτροπής προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Συµβούλιο, την Ευρωπαϊκή Οικονοµική και Κοινωνική Επιτροπή και την Επιτροπή των Περιφερειών ΕΜΠΤΥ «Προσαρµογή στον στόχο του 55 %»: υλοποίηση του στόχου της ΕΕ για το κλίµα µε ορίζοντα το 2030 στην πορεία προς την κλιµατική ουδετερότητα (14.7.2021, COM(2021) 550 final (https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/ALL/?uri=CELEX: 52021DC0550)].
Η ως άνω δέσµη περιέχει σειρά νοµοθετικών προτάσεων για την αναθεώρηση και την επικαιροποίηση της νοµοθεσίας της ΕΕ και τον καθορισµό νέων πρωτοβουλιών, ώστε το ευρωπαϊκό νοµοθετικό πλαίσιο να ευθυγραµµισθεί µε τους στόχους της Πράσινης Συµφωνίας και τον Κανονισµό 2021/1119 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συµβουλίου, και να µετατραπούν οι πολιτικοί στόχοι της Πράσινης Συµφωνίας σε νοµικά δεσµευτικούς.
Ειδικότερα, η δέσµη «Fit for 55» περιλαµβάνει τις ακόλουθες νοµοθετικές προτάσεις και πρωτοβουλίες: - αναθεώρηση του Συστήµατος Εµπορίας Δικαιωµάτων Εκποµπών (ΣΕΔΕ) της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Οδηγία 2003/87/ΕΚ), συµπεριλαµβανοµένης της επέκτασής του στη ναυτιλία, την αναθεώρηση των κανόνων για τις εκποµπές από τις αεροµεταφορές και τη θέσπιση χωριστού συστήµατος εµπορίας εκποµπών για τις οδικές µεταφορές και τα κτήρια. Οι προτεινόµενες αλλαγές αναµένεται να οδηγήσουν σε συνολική µείωση των εκποµπών στους τοµείς που καλύπτονται από το ΣΕΔΕ κατά 61 % έως το 2030, σε σύγκριση µε το 2005. - αναθεώρηση του Κανονισµού για τον επιµερισµό των προσπαθειών, ο οποίος θέτει εθνικούς στόχους µείωσης των εκποµπών αερίων θερµοκηπίου των κρατών σε τοµείς που, επί του παρόντος, δεν υπάγονται στο ΣΕΔΕ της ΕΕ [Κανονισµός (ΕΕ) 2018/842], µε την αύξηση του στόχου µείωσης των εκποµπών αερίων του θερµοκηπίου σε επίπεδο ΕΕ από 29 % σε 40 %, σε σύγκριση µε το 2005. - αναθεώρηση του Κανονισµού για τη συµπερίληψη των εκποµπών αερίων του θερµοκηπίου και των απορροφήσεων από δραστηριότητες χρήσης γης, αλλαγής χρήσης γης και δασοκοµίας (LULUCF) (Κανονισµός (ΕΕ) 2018/841), µε τη θέση νέου στόχου της ΕΕ καθαρών απορροφήσεων αερίων του θερµοκηπίου στον τοµέα LULUCF (τοµέας χρήσης γης, αλλαγής χρήσης γης και δασοκοµίας) ύψους 310 εκατ. τόνων ισοδυνάµου CO2 έως το 2030.

αναθεώρηση της Οδηγίας για τις ανανεώσιµες πηγές ενέργειας (Οδηγία (ΕΕ) 2018/2001]) µε την αύξηση του στόχου σε επίπεδο ΕΕ για το µερίδιο ενέργειας από ανανεώσιµες πηγές στο συνολικό ενεργειακό µείγµα από τουλάχιστον 32 % που ισχύει σήµερα σε τουλάχιστον 40 % έως το 2030. - αναθεώρηση της Οδηγίας για την ενεργειακή απόδοση (Οδηγία 2012/27/ΕΕ) περιλαµβανοµένης της πρότασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά µε την αύξηση του παρόντος στόχου σε επίπεδο ΕΕ όσον αφορά την ενεργειακή απόδοση από 32,5 % σε 36 % για την τελική κατανάλωση ενέργειας και σε 39 % για την κατανάλωση πρωτογενούς ενέργειας. - αναθεώρηση της Οδηγίας για την ανάπτυξη υποδοµών εναλλακτικών καυσίµων (Οδηγία 2014/94/EE) (και την αντικατάστασή της µε την έκδοση σχετικού Κανονισµού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συµβουλίου), - τροποποίηση του Κανονισµού για τον καθορισµό προτύπων επιδόσεων για τις εκποµπές CO2 από τα καινούργια επιβατικά αυτοκίνητα και από τα καινούργια ελαφρά επαγγελµατικά οχήµατα (ηµιφορτηγά) (Κανονισµός (ΕΕ) 2019/631), µε αυξηµένους στόχους µείωσης σε επίπεδο ΕΕ για το 2030 σε σχέση µε τους αντίστοιχους για το 2021, καθώς και νέο στόχο για το 2035 ίσο µε µείωση 100 % του στόχου για το 2021. - αναδιατύπωση της Οδηγίας για τη φορολόγηση των πηγών ενέργειας (Οδηγία 2003/96/ΕΚ) σύµφωνα µε τους στόχους για το κλίµα και το περιβάλλον. Η δέσµη προτάσεων εφαρµόζει στην πράξη την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» - θέσπιση νέου µηχανισµού συνοριακής προσαρµογής άνθρακα (ΜΣΠΑ) για τον καθορισµό της τιµής των εισαγωγών περιορισµένου αριθµού προϊόντων υψηλής ρύπανσης βάσει της περιεκτικότητάς τους σε άνθρακα. - την πρωτοβουλία ReFuelEU Aviation, η οποία αποσκοπεί στην τόνωση της παραγωγής και της χρήσης των βιώσιµων καυσίµων στον τοµέα των αεροπορικών µεταφορών, - την πρωτοβουλία FuelEU Maritime, η οποία αποσκοπεί στην αύξηση της ζήτησης ανανεώσιµων καυσίµων και καυσίµων χαµηλών ανθρακούχων εκποµπών στον τοµέα των θαλάσσιων µεταφορών, - ένα νέο Κοινωνικό Ταµείο για το Κλίµα, που θα παρέχει ειδική χρηµατοδότηση στα κράτη µέλη για τη στήριξη των Ευρωπαίων πολιτών οι οποίοι πλήττονται περισσότερο ή κινδυνεύουν µε ενεργειακή φτώχεια ή φτώχεια κινητικότητας, ως συνοδευτικό µέτρο για την εισαγωγή της εµπορίας εκποµπών στις οδικές µεταφορές και στα κτήρια, το οποίο θα διαθέσει 72,2 δισ. ευρώ για την περίοδο 2025-2032 στον προϋπολογισµό της ΕΕ από το νέο σύστηµα εµπορίας εκποµπών.

Επίσης, παράλληλα µε τη δέσµη παρουσιάσθηκε και η νέα δασική γική της ΕΕ µε ορίζοντα το έτος 2030, καθώς και η επικείµενη νέα στρατηγική για το έδαφος, το νοµοθέτηµα της ΕΕ για την αποκατάσταση της φύσης και η πρωτοβουλία για την «ανθρακοδεσµευτική γεωργία», που θα ενισχύσουν περαιτέρω τις φυσικές καταβόθρες διοξειδίου του άνθρακα της ΕΕ, θα διασφαλίσουν ότι η βιοποικιλότητα κατέχει κεντρική θέση στη συνολική προσέγγιση και θα στηρίξουν τις κρίσιµες κοινωνικές και οικονοµικές λειτουργίες της δασοκοµίας και των δασικών τοµέων. (Βλ. https://www.consilium.europa.eu/el/policies/green-deal/fit-for-55-the-eu-plan-for-a-green-transition/).

Γ. Υπό το φως των ανωτέρω, σε εφαρµογή της Συµφωνίας των Παρισίων και του στόχου κλιµατικής ουδετερότητας της ΕΕ έως το έτος 2050, διαµορφώθηκε το παρόν νοµοσχέδιο διά του οποίου θεσπίζεται η πολιτική και λαµβάνονται µέτρα για την προσαρµογή της χώρας στην κλιµατική αλλαγή και τη διασφάλιση της πορείας «απανθρακοποίησης» έως το έτος 2050.

Οι βασικές προβλέψεις του σχεδίου νόμου αναλυτικά εδώ

Ο κόσμος το 2050: Μονοπάτια προς ένα βιώσιμο μέλλον

Το έργο The World in 2050 ξεκίνησε με ένα διήμερο εργαστήριο στο IIASA στην Αυστρία για να εδραιώσει το επίπεδο γνώσης σε αυτά τα δύσκολα ζητήματα, με ομάδες μοντέλων από όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων διεθνών οργανισμών όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ο Οργανισμός Οικονομικών Συνεργασία και Ανάπτυξη, και τον Διεθνή Οργανισμό Ενέργειας.

Το εργαστήριο επιβεβαίωσε ότι τα εξαιρετικά εργαλεία μακροπρόθεσμης πρόβλεψης είναι διαθέσιμα σε ένα ευρύ φάσμα προκλήσεων βιώσιμης ανάπτυξης, αλλά δεν έχουν ακόμη συνδυαστεί σε μια ολοκληρωμένη προσέγγιση για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο μπορούν να επιτευχθούν οι Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης σε κάθε μεγάλη περιοχή. Αυτό είναι το κενό που θα καλυφθεί από το έργο World in 2050, του οποίου ηγείται από κοινού ο Γενικός Διευθυντής και Διευθύνων Σύμβουλος της IIASA, καθηγητής Dr Pavel Kabat. Ο Διευθυντής του Κέντρου Ανθεκτικότητας της Στοκχόλμης, ο καθηγητής Johan Rockström, και ο καθηγητής Jeffrey Sachs, Διευθυντής του Earth Institute στο Πανεπιστήμιο Columbia.

«Η βιώσιμη ανάπτυξη απαιτεί ισχυρή οικονομική ανάπτυξη και μακροπρόθεσμη σύγκλιση του βιοτικού επιπέδου μεταξύ πλούσιων και φτωχών χωρών με τρόπους που είναι κοινωνικά δίκαιοι και σέβονται τα πλανητικά σύνορα», δήλωσε ο Sachs κατά την παρουσίαση. «Αυτό το έργο θα καθορίσει πώς αυτοί οι στόχοι μπορούν να επιτευχθούν με ολοκληρωμένο τρόπο σε κάθε σημαντική περιοχή του κόσμου».

Η Rockström είπε, «Η καινοτομία του έργου του Κόσμου το 2050 είναι τόσο η ενσωμάτωση, η διερεύνηση της σκοπιμότητας, οι ανταλλαγές και οι συνέργειες των βαθιών μετασχηματισμών. και την προσέγγιση να ξεκινήσουμε από τον στόχο μας για ένα μέλλον όπου η ανθρωπότητα ευδοκιμεί σε έναν σταθερό ανθεκτικό πλανήτη και να επιστρέψουμε από αυτό το σημείο για να βρούμε διαφορετικά μονοπάτια για την επίτευξη αυτού του στόχου».

Εξετάζοντας πιθανά συν-οφέλη και αλληλεπιδράσεις μεταξύ των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης, η μελέτη θα παρέχει στους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής πληροφορίες για τη λήψη καλύτερων αποφάσεων.

«Η επιστήμη θα είναι πραγματικός εταίρος της πολιτικής σε αυτό το έργο, όχι απλώς ως προοίμιο για την ανάπτυξη πολιτικής ή ως υποστήριξη για τη λήψη αποφάσεων, αλλά σε ολόκληρη την αλυσίδα της εφαρμογής της πολιτικής», δήλωσε ο Kabat. «Σε μια εποχή που ο κόσμος χρειάζεται να ενοποιήσει οικονομικούς πόρους για να αντιμετωπίσει τεράστιες αλληλένδετες προκλήσεις, αυτό το πρωτοποριακό έργο θα συνεργαστεί με τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής για να εντοπίσει και να εφαρμόσει τις πιο οικονομικές αποφάσεις για την επίτευξη βιώσιμης ανάπτυξης και την προστασία του πλανήτη μας για τις επόμενες γενιές».

ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΙ ΕΛΕΓΕ Ο ΓΙΟΥΝΚΕΡ 👇

Ο Γιούνκερ επιμένει ότι ο στόχος του 2030 για το κλίμα είναι η κορυφαία προτεραιότητα της ΕΕ και όχι το σχέδιο του 2050

ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ;

Η ΕΕ ΔΕΝ ΕΔΙΝΕ ΟΔΗΓΙΕΣ;

ΔΕΝ ΕΚΤΕΛΟΥΣΑΝ ΤΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΜΕΛΗ;

Η ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΘΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ;

ΜΕ ΝΟΗΣΗ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΣΧΕΔΙΟ ΕΞΟΝΤΩΣΗΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΕΚΤΕΛΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΚΤΕΛΕΣΤΕΣ

ΠΡΑΣΙΝΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΑΤΖΕΝΤΑ 2050 ΕΦΕΡΕ Ο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΟΜΩΣ;

ΑΣ ΑΝΑΡΩΤΗΘΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ

ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΜΟΥ ΣΥΝΕΛΛΗΝΕΣ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΟΥ ,ΑΝ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΑΔΡΑΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΓΥΠΕΣ ΘΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΓΗ ΜΑΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ ΧΑΝΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΙΣ ΑΞΙΕΣ ΜΑΣ ,ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΜΑΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΜΑΣ ,ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΑΣ, ΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΜΑΣ, ΤΗΝ ΑΝΔΡΕΙΑ ΜΑΣ, ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ,ΤΗΝ ΑΦΘΟΝΙΑ ΜΑΣ, ΤΟ ΓΝΩΘΙ Σ΄ΕΑΥΤΟΝ, ΤΗΝ ΑΡΜΟΝΙΑ ΜΑΣ, ΤΗΝ ΑΡΕΤΗ ΜΑΣ, ΤΗΝ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΦΡΟΝΤΙΣΑΝ ΝΑ ΜΑΣ ΧΑΡΙΖΟΥΝ ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΓΥΠΕΣ ΑΡΠΑΚΤΙΚΑ ΣΤΑ ΠΗΡΑΝ ΟΛΑ ΔΕΝ ΣΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΦΗΣΕΙ ΤΙΠΟΤΑ

Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΦΟΡΕΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ ΙΔΡΥΘΗΚΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟ ΣΚΟΠΟ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΩΞΕΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΥΠΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΜΑΣ ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΞΙΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΚΛΕΨΕΙ

Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΑΥΤΟ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΝΙΚΗΤΕΣ ΦΤΑΝΕΙ ΝΑ ΕΝΩΘΟΥΜΕ

ΔΕΛΑΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ : ΥΠΟΨΗΦΙΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ :

ΤΟ ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΟ, Ο ΑΡΤΕΜΗΣ ΣΩΡΡΑΣ ΚΑΙ Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ

ΑΡΤΕΜΗΣ ΣΩΡΡΑΣ: ΣΤΕΛΝΩ ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ ΣΤΟΝ ΓΕΡΟ ROTHCHILD… ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΧΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΤΑ ΑΝΑΖΗΤΗΣΟΥΜΕ ΘΑ ΤΙΝΑΧΤΕΙ Η ΜΠΑΝΓΚΑ ΣΟΥ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ. ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΨΕΥΤΙΚΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙΣ. 21/10/2901 (ΒΙΝΤΕΟ)

Η ΑΤΖΕΝΤΑ 2030 ΠΡΟΩΘΕΙΤΕ ΣΤΟΝ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟ 2015 ΜΕ ΧΟΡΗΓΟ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΩΝ ΡΟΤΣΙΛΝΤ

ΠΗΓΗ