Τετάρτη 8 Μαρτίου 2023

Εθισμός...

Εθισμός

Καφές, ποτά, βίτσια, ναρκωτικά, βουλιμία φαγητού, σεξ, τζόγος, κλειδαρότρυπα και πολλές άλλες προβατικές πρακτικές. Μύρια άνθρωποι είναι εθισμένοι στα προαναφερθέντα και άλλοι το απολαμβάνουν και κάποιοι προσπαθούν να απεξαρτηθούν. Βέβαια δεν αναφέρω κάτι νέο γι’ αυτούς τους εθισμούς και δεν προσφέρω λύσεις και απαντήσεις σ’ αυτό το τεράστιο θέμα.

Υπάρχει όμως κι’ ένας εθισμός που ίσως μπορέσουμε να βοηθήσουμε. Αδιαφορία και θάνατος.

Φαίνεται παράξενο;;Το θεωρούμε πλασματικό και απίθανο;;Για να δούμε, λοιπόν, πως με μια μικρή ανάλυση μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα, χωρίς κατ’ ανάγκην να είμαστε ειδικοί επιστήμονες. Σηκώνουμε το drone και περιπλανιόμαστε πάνω από την σημερινή κοινωνία. Καταγράφουμε κάθε κίνηση και αντίδραση και με υποκριτική αθωότητα συζητάμε και κρίνουμε αυτά που βλέπουμε και ζούμε.

Πρώτα πρώτα βγάζουμε τον εαυτόν μας από το κάδρο, επιρρίπτοντας ευθύνες στο υπόλοιπο κοινωνικό σώμα. Κατακρίνουμε την αδιαφορία μόνον όταν κατευθύνεται και επηρεάζει εμάς, ενώ είμαστε οι ίδιοι προσωποποίηση αυτής. Ο μικρόκοσμος που χωθήκαμε μέσα, γίνεται μπούμερανγκ. Σ’ αυτόν τον κόσμο ο’ τι δίνεις, παίρνεις.

Δίνεις αδιαφορία, παίρνεις θάνατο . Και θάνατος δεν είναι μόνον η βιολογική, φυσική ακολουθία στην ζωή μας. Ο θάνατος έχει πολλές μορφές και είναι το συχνότερο συναπάντημα στον βίο μας.

Συνακόλουθο της αδιαφορίας και του θανάτου είναι το ψέμα. Ζούμε λάθρα εντός ενός ψεύτικου περιβάλλοντος. Με ψέματα συνεχίζουμε μια πορεία, με πλήρη γνώση όμως ότι οδηγεί στην καταστροφή. Αμετανόητοι δράστες, ανακόλουθοι χαρακτήρες, αμαυρώνουμε τις αξίες της ζωής. Ακυρώνουμε στο δευτερόλεπτο μια αναλαμπή του νου, διότι ένας άρρωστος εγωισμός σκεπάζει την ορθή κρίση.

Η tv είναι ένας άλλος εθισμός. Είναι ο μεγαλύτερος χορηγός στην αδιαφορία και στον θάνατο. Με προσεκτική αξιολόγηση των δελτίων ειδήσεων, βλέπουμε πως από την αρχή μέχρι το τέλος, όλες οι ειδήσεις είναι πικρές και θανατηφόρες. Αναπαυτικά στον καναπέ περιμένουμε ν’ ακούσουμε ποσά δυστυχήματα έγιναν στον πλανήτη, πόσοι σκοτώθηκαν και πόσος πόνος και δυστυχία απλώθηκε. Μετά πάμε για ύπνο.

Εθιστήκαμε στο κακό και συμπληρώνουμε την ανυπαρξία μας απολαμβάνοντας το σκότος. Πλέον δεν πονάμε, δεν κλαίμε, δεν σκεπτόμαστε καν. Η αρρώστια απλώθηκε και παίρνει τεράστιες διαστάσεις .

Μην περιμένετε από μένα να μάθετε από που ξεκίνησε. Αυτό είναι δική σας δουλειά, εφόσον πάρετε την απόφαση να γίνετε και να παραμείνετε Άνθρωποι και όχι * πάμε και όπου βγει*.

Χρήστος Κράγιας

ΠΗΓΗ